Αν το 1940 ο δικτάτορας Μεταξάς δεν έλεγε το ΟΧΙ, πολλά πραγματα μπορεί
να ήταν στον σημερινό κόσμο διαφορετικά. Η Ιταλία θα καταλάμβανε τα
εδάφη μας και η...
ήττα της δεν θα την αποδυνάμωνε ουτε θα αναγκαζε την
Γερμανία αν επέμβει την άνοιξη του 41 και να χάσει χρόνο στην προέλαση
προς Ρωσία.
Αν οι Έλληνες δεν πετούσαν τους Ιταλούς στην Αδριατική και αν δεν αντισετόταν λυσσαλέα επί 3 χρόνια στο Γερμανό κατακτητή πολλά μπορεί να ήταν διαφορετικά και στον κόσμο και στην Ελλάδα. Ανεξάρτητα από την έκβαση του πολέμου, μπορεί να παραμέναμε σε γερμανικά χέρια, να γινόμασταν μια Αυστρία της Μεσογείου.
Μπορεί να απολαμβάναμε τα οφέλη της Γερμανικής πειθαρχίας και οργάνωσης και να γινόμασταν ένα αντίστοιχα οργανωμένο και λειτουργικό κράτος. Μπορεί να επηρεάζαμε και την εκβαση του πολέμου με την στάση μας και τελικά να κέρδιζαν οι Γερμανοί τον πόλεμο.
Δεν το επιλέξαμε όμως και πολεμήσαμε. Ελληνες άφησαν την τελευταία τους πνοή στο Αλβανικό μέτωπο, Έλληνες αντιστάθηκαν στους Γερμανούς, Ελληνες εκτελέστηκαν, η αντίσταση τους οδήγησε σε αντιποινα, ελληνόπουλα πέθαναν από την πείνα, μάνες τα κρατουσαν νεκρά στην αγκαλιά τους, πείνα, φτωχεια, λιμός.
Ήταν επιλογή μας να βγούμε στα βουνά. Να ρισκάρουμε, να αντισταθούμε. Το πληρώσαμε πολυ βαρυα και ίσως ακόμα το πληρώνουμε. Κερδίσαμε την Ελευθερία μας, προστατευσαμε την αξιοπρέπεια μας, διαφυλάξαμε την ταυτότητα μας παραμείναμε άξιοι απόγονοι των Ελλήνων.
Σήμερα ο πόλεμος διεξάγεται πιο υπουλα, με χρήματα και τραπεζικά προιόντα. Συντελειται αθόρυβα και αφου έχει προηγηθεί η ηθική μας διάβρωση. Το αντάλλαγμα για την σιωπή μας έιναι μια ησυχη ζωή, λίγο φτωχική και δύσκολη τα πρώτα χρόνια αλλά πάντως ασφαλής, που λέει και ο κ. Βενιζέλος. Μας ζητάνε να ξεπουλήσουμε την χώρα, μας ζητάν να τους αφήσουμε να παρεμβαίνουν στα εσωτερικά μας, μας ζητάν να κόψουμε τα φάρμακα και τι συνταξεις από τους ηλικιωμένους που πληρώναν τόσα χρόνια. Μας έχουν ήδη πάρει από ότι φαινεται τον ορυκτό μας πλουτο, διακωμωδουν την ιστορία μας, μας διαβάλλουν μας ρεζιλευουν. Και εμείς καθισμένοι στον καναπέ χάνουμε κομματι κομματι την ευημερία που μας φουσκωσαν τόσα χρόνια.
Αραγε θα αρκεστούμε στην ψεύτικη ευημερία που θα μας αφήσουν και θα θυσιάσουμε όλα τα υπόλοιπα; Θα πιστέψουμε ότι έρχονται οι αριστεροί να μας πάρουν τα σπίτια; Ή θα συνειδητοποιησουμε οτι ερχονται οι ξένοι να μας πάρουν, αφου επιδεξια τις απαξιωσαν, για ένα κομμάτι ψωμί τις τράπεζες και αρα και τις καταθέσεις μας και τα υποθηκευμένα σπίτια μας; Θα πάρουμε τον δρόμο τον δύσκολο, των άγνωστο τον αβέβαιο, αυτόν που διάλεξε ο Ηρακλης; Το δικο μας όχι μπορει και πάλι να αλλάξει τον κόσμο. Έχουμε αλλοτριωθεί τόσο ώστε να προτιμήσουμε την ησυχία μας; Γίναμε δειλοί;
Αν συνεχίσουμε την αντισταση εκ του ασφαλους και εκ του μακρωθεν ίσως θα ταν καλυτερα αυτό το αντιμνημονιακό παραμυθι να λάβει τέλος και μάλιστα αναίμακτα. Ισως να μην αξίζουμε ουτε το ένα εκατοστό σε σχεση με αυτούς που μας έκαναν υπερήφανους και υποκριτικά τους τιμούμε στις εθνικές εορτές που τους στήνουμε.
Αν όμως επιλεξουμε τον δρόμο που επιβάλλει η ιστορία μας, ας είμαστε έτοιμοι. Στις 17/6 θα ναι μόνο η αρχή ενός γολγοθά που μπορεί να ναι πιο δυσκολος κι από το μνημόνιο, που θα απαιτεί πραγματική ενότητα χωρίς ταμπέλες, που θα μας ματώσει και θα μας πονέσει αλλά που θα ναι δική μας ελευθερη επιλογή και θα οδηγεί στην απεξάρτηση από ξένες και δάνειες δυνάμεις είτε αυτές ειναι κράτη είτε είναι οι αγορές.
Αν οι Έλληνες δεν πετούσαν τους Ιταλούς στην Αδριατική και αν δεν αντισετόταν λυσσαλέα επί 3 χρόνια στο Γερμανό κατακτητή πολλά μπορεί να ήταν διαφορετικά και στον κόσμο και στην Ελλάδα. Ανεξάρτητα από την έκβαση του πολέμου, μπορεί να παραμέναμε σε γερμανικά χέρια, να γινόμασταν μια Αυστρία της Μεσογείου.
Μπορεί να απολαμβάναμε τα οφέλη της Γερμανικής πειθαρχίας και οργάνωσης και να γινόμασταν ένα αντίστοιχα οργανωμένο και λειτουργικό κράτος. Μπορεί να επηρεάζαμε και την εκβαση του πολέμου με την στάση μας και τελικά να κέρδιζαν οι Γερμανοί τον πόλεμο.
Δεν το επιλέξαμε όμως και πολεμήσαμε. Ελληνες άφησαν την τελευταία τους πνοή στο Αλβανικό μέτωπο, Έλληνες αντιστάθηκαν στους Γερμανούς, Ελληνες εκτελέστηκαν, η αντίσταση τους οδήγησε σε αντιποινα, ελληνόπουλα πέθαναν από την πείνα, μάνες τα κρατουσαν νεκρά στην αγκαλιά τους, πείνα, φτωχεια, λιμός.
Ήταν επιλογή μας να βγούμε στα βουνά. Να ρισκάρουμε, να αντισταθούμε. Το πληρώσαμε πολυ βαρυα και ίσως ακόμα το πληρώνουμε. Κερδίσαμε την Ελευθερία μας, προστατευσαμε την αξιοπρέπεια μας, διαφυλάξαμε την ταυτότητα μας παραμείναμε άξιοι απόγονοι των Ελλήνων.
Σήμερα ο πόλεμος διεξάγεται πιο υπουλα, με χρήματα και τραπεζικά προιόντα. Συντελειται αθόρυβα και αφου έχει προηγηθεί η ηθική μας διάβρωση. Το αντάλλαγμα για την σιωπή μας έιναι μια ησυχη ζωή, λίγο φτωχική και δύσκολη τα πρώτα χρόνια αλλά πάντως ασφαλής, που λέει και ο κ. Βενιζέλος. Μας ζητάνε να ξεπουλήσουμε την χώρα, μας ζητάν να τους αφήσουμε να παρεμβαίνουν στα εσωτερικά μας, μας ζητάν να κόψουμε τα φάρμακα και τι συνταξεις από τους ηλικιωμένους που πληρώναν τόσα χρόνια. Μας έχουν ήδη πάρει από ότι φαινεται τον ορυκτό μας πλουτο, διακωμωδουν την ιστορία μας, μας διαβάλλουν μας ρεζιλευουν. Και εμείς καθισμένοι στον καναπέ χάνουμε κομματι κομματι την ευημερία που μας φουσκωσαν τόσα χρόνια.
Αραγε θα αρκεστούμε στην ψεύτικη ευημερία που θα μας αφήσουν και θα θυσιάσουμε όλα τα υπόλοιπα; Θα πιστέψουμε ότι έρχονται οι αριστεροί να μας πάρουν τα σπίτια; Ή θα συνειδητοποιησουμε οτι ερχονται οι ξένοι να μας πάρουν, αφου επιδεξια τις απαξιωσαν, για ένα κομμάτι ψωμί τις τράπεζες και αρα και τις καταθέσεις μας και τα υποθηκευμένα σπίτια μας; Θα πάρουμε τον δρόμο τον δύσκολο, των άγνωστο τον αβέβαιο, αυτόν που διάλεξε ο Ηρακλης; Το δικο μας όχι μπορει και πάλι να αλλάξει τον κόσμο. Έχουμε αλλοτριωθεί τόσο ώστε να προτιμήσουμε την ησυχία μας; Γίναμε δειλοί;
Αν συνεχίσουμε την αντισταση εκ του ασφαλους και εκ του μακρωθεν ίσως θα ταν καλυτερα αυτό το αντιμνημονιακό παραμυθι να λάβει τέλος και μάλιστα αναίμακτα. Ισως να μην αξίζουμε ουτε το ένα εκατοστό σε σχεση με αυτούς που μας έκαναν υπερήφανους και υποκριτικά τους τιμούμε στις εθνικές εορτές που τους στήνουμε.
Αν όμως επιλεξουμε τον δρόμο που επιβάλλει η ιστορία μας, ας είμαστε έτοιμοι. Στις 17/6 θα ναι μόνο η αρχή ενός γολγοθά που μπορεί να ναι πιο δυσκολος κι από το μνημόνιο, που θα απαιτεί πραγματική ενότητα χωρίς ταμπέλες, που θα μας ματώσει και θα μας πονέσει αλλά που θα ναι δική μας ελευθερη επιλογή και θα οδηγεί στην απεξάρτηση από ξένες και δάνειες δυνάμεις είτε αυτές ειναι κράτη είτε είναι οι αγορές.
tromaktiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου